Underworld: nietypowy wywiad z legendą elektroniki

Starszym fanom muzyki elektronicznej zapewne łezka w oku kręci się na samą myśl o Underworld. Strach pomyśleć, jaka była ich reakcja na premierę nowego albumu kultowego duetu. Okazuje się, że wydawnictwo to było zaledwie początkiem – wisienka na torcie dopiero nadejdzie. O co chodzi? Wyjaśnia Karl Hyde we własnej osobie!

Wymień
trzy swoje ulubione zespoły z czasów, gdy spotkałeś Ricka po raz
pierwszy.

Kraftwerk,
Bob Marley, and Gyorgy Ligeti.

Wasze
występy na żywo zyskały sławę na całym świecie. Które spośród
nich, z tych wszystkich lat, są waszymi ulubionymi?

Na
Stadionie New York Giants, Rainbow 2000 – rave w połowie lat
dziewięćdziesiątych – na Górze Fuji w Japonii, Glasgow
Barrowlands w Szkocji, Megga Dog w Londynie (1990), Borealis w
amfiteatrze w Nimes, Cream w Argentynie, Glastonbury w UK, Lowlands
Festival w Holandii, I Love Techno w Belgii, Cocoon Club we
Frankfurcie, improwizowany występ w Blue Mountains w Australii, The
Fillmore w Denver oraz w Hyde Park w London.

Czy
poproszono was kiedyś o stworzenie muzyki na potrzeby któregoś z
filmów „Underworld”?

O
dziwo, nie.

Kontynuując:
jeśli dalibyście im jakąś muzykę, wymień dwa kawałki, które
umieścilibyście na soundtracku.

Uwaga
do siebie: zawsze zostawiać ten typ decyzji reżyserowi.

Czym
zajmował się ostatnio wasz kolektyw designersko-artystyczny,
Tomato?

Robieniem
cudownych reklam telewizyjnych, instalacji w Japonii, wystaw sztuki
na całym świecie, wydawaniem książek i tworzeniem filmów do
wszystkich utworów na albumie „Barking”.

Które
trzy rzeczy były najważniejsze w utrzymaniu Underworld przy życiu
i w formie przez ponad trzydzieści lat?

Nie
umieranie, bycie inspirowanym przez siebie nawzajem do wspólnej
pracy i – moje – zaprzestanie picia.

Co
robiliście między stworzeniem „Oblivion With Bells”, a swojej
nowej płyty, „Barking”?

Objeżdżaliśmy
świat, występując przez trzy lata, podczas których pisaliśmy i
opracowywaliśmy nowy materiał przed żywą publicznością, która
pomagała nam tworzyć brzmienie i bazę nowego albumu. Skończyliśmy
rasę pod koniec listopada 2009, by siedzieć w studiu i skończyć
„Barking”.

Który
z koproducentów „Barking” jest waszym ulubionym?

Wszyscy
z nich. Czy sądziłeś że powiem cokolwiek innego?

Co
jest gorsze, szczeknięcie czy ugryzienie Underworld?

Jego
chrapanie.

Jaka
była najtrudniejsza część pracy z Dannym Boyle przy „W Stronę Słońca”?

Skończenie
współpracowania z nim, gdy ścieżka dźwiękowa została
ukończona.

Wasz singiel, „Scribble” stworzony jest z części niewydanego
kawałka, „You Do Scribble”. Jakie części obu utworów są
wspólne?

Wydajemy
specjalną edycję, zawierającą wszystkie wersje kawałków, które
wysłaliśmy do producentów. To coś, co chcieliśmy zrobić od lat.
Da to fanom szansę usłyszenia, jak powstały utwory, co wspólnego
mają z oryginałami i na jaką podróż je wzięto.

Jakieś
tajne plany odrodzenia Screen Gemz lub Freur?

Tylko
jeśli oszalejemy.

Jaka
jest najgorsze określenie, którym nazwano Underworld?

Geoff.

A
najlepsze?

Kevin.

Jeśli
miałbyś zamienić „Born Slippy .NUXX” na inny z waszych
utworów, który chcielibyście usłyszeć w „Trainspotting”?

Nasz
inny kawałek stamtąd, „Dark Train”. Jest w tej zimno-indyczej (cold turkey to określenie głodu heroinowego),
pociągo-tapetowej, dziecięco-raczkującej-po-suficie scenie. [org.
„It’s in the cold-turkey, train-wallpaper,
baby-crawling-on-the-ceiling scene”]

Wywiad przeprowadzony przez portal XLR8R