Transowe rarytasy: 15 odświeżonych klasyków

 

Pierwszy klasyk to „Spirit” w również klasycznym już remiksie niemieckiego duetu. Oba dzieła wydane w wielkim niegdyś Vandit- oryginał w 2003, a remiks Kyau & Albert w 2010 na dziesięciolecie istnienia wytwórni. Co do samego remiksu, to ostatnia dobra robota Niemców, którzy obecnie zawodzą mnie na całej linii.

 

 

 

 

Numer dwa to kolejny wielki upliftowy klasyk, tym razem fińskiego duetu Joonas Hahmo & Matti Kotala, wydanego w 2004 roku w Anjunie (heh masakra co się stało z tym labelem). Reworku tego znakomitego dzieła podjął się nasz raczej anonimowy jeszcze rodak Tranceangel.

 

 

 

 

Trójeczka to ponadczasowy niegdyś projekt Stev’a, który jest ojcem wielu wspaniałych, wypełnionych wielkimi emocjami uplifów z „Synaesthesia” na czele. W dzisiejszym zestawieniu proponuję inny wielki klasyk The Thrillseekers, jako Hydra i cudowne „Affinity” w kapitalnym remiksie duetu często wydające u Solara.

 

 

 

 

Czas na pierwszy nie transowy klasyk w transowej odsłonie. Ostatnie purowe remiksy wokalnych kawałków jakoś nie przypadły mi do gustu, jednak interpretacja chillowego nieśmiertelnika Vangelisa totalnie mną zamiotła. Brawo Rich! Bonusowo dorzucam jeszcze archaiczny, piękny remiks Kai Tracida.

 

 

 

 

 

Drugi dziś polski akcent to kapitalny remiks wielkiego klasyka PVD, nieznanego jednak dla laików twórczości legendarnego Niemca. Trudno uwierzyć, że człowiek urodzony w byłym, szarym NRD, w „Miasto Huta Żelaza” tuż za Odrą stworzył tak wiele niesamowitych, nieśmiertelnych klasyków.

 

 

 

 

Sporo dziś upliftowych klasycznych sztosów, więc czas na kolejny- fenomenalny kawałek prosto z Holandii. Raz usłyszałem ten numer na żywo i myślałem, że rozniesie mnie ze szczęścia. Fantastyczną robotę wykonało również popełniające ten remiks, Waleczne Serce z Glasgow, nieoceniony Will Atkinson. Bez wątpienia jeden z moich transowych traków 2013 roku!

 

 

 

 

Z Brytyjskiego Królestwa przeskakujemy na Zieloną Wyspę, aby podziwiać rewelacyjny remiks Sneijdera, który nie raz chwytał się za odświeżanie wielkich klasyków. Dziś jeden z największych hitów Ottaviani’ego zrobionego do spółki z zaginionym Van Linden’em.

 

 

 

 

Nadchodzi zapewne najpopularniejszy klasyk dzisiejszego zestawienia. „Big Sky” wiele razy już remiksowane, ale wydaje mi się, że nie tak intensywnie jak przez wielki talent z Chorwacji. Zapamiętajcie F-6, bo powinno być jeszcze o nim głośno!

 

 

 

 

Paul Van Dyk odświeżany dziś po raz drugi. Niezapomniane, wielkie „Crush” z ostatniego, genialnego albumu jakim było „Reflections”. Już w 2003 numer ten kosił równo, a co dopiero powiedzieć o remiksie utalentowanego Ellis’a? Wspaniała UK rozwałka, mocno podsycająca ogień, ale nie pozbawiona oryginalnych emocji. Prawdziwy transowy Rarytas!

 

 

 

 

Kolejny utwór, chyba najmniej znany dzisiejszy klasyk to dzieło Brytyjczyka, jednego z moich ulubionych hard transowców. Bezkompromisowy, również Wyspowy duet, zaszczycony m.in. gościnnym miksem w Rush Hour u samego Lawrence’a, tchnął nowe życie w archaicznie brzmiący, oryginalny „Red Snapper”.

 

 

 

 

Ostatnia piątka, zdecydowanie najmocniejszych, dzisiejszych propozycji. Nawałnicę rozpoczynamy od klasyka znakomitego, niemieckiego technika, który przypomina nam o swoich wczesnych przygodach z trance w mroczniejszej odsłonie.

 

 

 

 

Następnie w kolejce ustawia się fantastyczna tech transowa klasyka spod rąk rewelacyjnego i twardego niegdyś holenderskiego duetu. Odświeżona wersja nabrała wyspiarskiego rozpędu z pikantnymi hardowymi wstawkami i ten oryginalny motyw przewodni-cudo! Na razie niestety preview, ale już teraz jest ogień!

 

 

 

 

Kulminacją dzisiejszych Rarytasów są nadal żywe wspomnienia z ASOT 600. W swoim mocno psychodelicznym secie, kontrowersyjny nieco Patterson zagrał m.in. ten numer. Własny pędzący UK klasyk w własnym, odświeżonym psy remiksie. Simon swoim występem zapewne rozgromił publikę na, nijakiej muzycznie, słodkiej, głównej scenie w Den Bosch.

 

 

 

 

ASOT-u ciąg dlaszy, a konkretnie najlepsza scena „138”. Grał na niej m.in. JOC, w secie którego można było usłyszeć, drugi dziś, nie transowy klasyk w nowej odsłonie. Techniczno-psowy alias Johna to najmocniejsza i najepsza strona Irlandczyka, który czasem bezsensu i bezpłciowo romansuje z modernowymi klimatami.

 

 

Na koniec rip z seta szalonego Kearney’a z mocarnej „138”. Już po kilkunastu sekundach można się domyślić jaki i czyj klasyk został zmieszany z psy transowym Coming Soon. Aż ciarki po plecach przechodzą na samą myśl cóż za szaleństwo ogarnęło tamtejszą publikę.

 

 

 

 

Tym mocnym akcentem możemy zakończyć dzisiejsze zestawienie TR. Ciekawy jestem, które odświeżone klasyki przypadły wam do gustu, a które jednak są dla was nie do przyjęcia. A może znacie inne klasyczne perełki, w nowych ciekawych, transowych remiksach?

Tyle dziś ode mnie, kolejny transowy pak muzyczny wysmaży nam Jerycho. Na pewno będzie sporo, dobrej muzyki. Pozdrawiam!

 

Luc Deep