Gai Barone: 2018 rok będzie należał do brzmienia deep

I choć w przypadku utrzymania serii przez wspomniany okres można już mówić o małym sukcesie, to w tym samym czasie zdecydowanie więcej wydarzyło się w karierze autora szóstej części „In the Mix”. Barone przeszedł bowiem drogę od solidnego rzemieślnika do lidera ruchu deep, co skłoniło zresztą DJ Maga do tego, by uznać, że „niewielu muzyków tak bardzo podniosło swoją renomę w minionym roku”. On sam nie ma przy tym wątpliwości, że to będzie przełomowy rok: „Teraz już każdy o tym mówi – ten rok będzie należał do brzmienia deep. Wystarczy spojrzeć na to, co dzieje się na wielkich scenach, kto gra w klubach, a co trafia na radiowe playlisty. To sprawia, że jeszcze bardziej jestem podekscytowany tym, że mogę wydać kompilację w klimacie deep w tak przełomowej chwili”.
 
Bez jego prostego, lecz bezkompromisowego podejścia Barone pewnie nie trafiłby na łamy cyklu „In the Mix”. O swoich kryteriach wyboru utworów mówi: „Interesuje mnie muzyka szukająca głębi, nie uproszczeń. Niektórym zależy na tym, by przypiąć do mojej muzyki etykietę deep trance, co doskonale rozumiem. W końcu żyjemy w świecie klasyfikowania. Jestem jednak przekonany, że zasięg określenia deep trance jest zdecydowanie szerszy niż się powszechnie sądzi”. Zamiast szufladkowania i sięgania po etykiety włoski muzyk zdecydowanie preferuje jednak wykorzystywanie przymiotników w celu opisania swojej twórczości. Gdy mówi o tym, co usłyszymy w trakcie szóstych „Progressive Sessions”, nie przybiera już postawy debiutanta, który nie jest pewny swego. Wprost przeciwnie – jest przekonany o atutach kompilacji, nazywając ją poruszającą, ekscytującą, nastrojową i nieoczywistą. „Nie znajdziecie tu typowego schematu opartego na granych kolejno po sobie harmonijnych nagraniach trancowych oraz z pogranicza deep i progressive. Mix zyskuje na jakości, gdy rozpatrywany jest jako całość, zaś to, co dzieje się między otwarciem a zakończeniem, nie zawsze można łatwo przewidzieć” – wyjaśnia.

To podejście w praktyce przekłada się na niesłychanie spójną i jednolitą pierwszą część kompilacji. Mimo że każdy utwór z osobna posiada swój własny wyróżnik – charakteru trudno odmówić w szczególności „La Bataeu Ivre” i „Perception Management”, to wszystkie brzmią niemalże jak napisane według jednego klucza tematycznego. Mroczny i enigmatyczny ton pierwszej części, przypominający chwilami dawne progresywne miksy J00F-a, a tylko gdzieniegdzie przerywany wokalnymi wstawkami, stopniowo się rozpędza i zwiastuje zdecydowanie żwawszą i żywszą drugą połowę kompilacji. Zresztą tutaj Barone nie zwodzi słuchacza i od razu kładzie kawę na ławę. Po „1+1” ze zdwojoną siłą uderza „Devon”, a poprawiają kawałki przygotowane na dawną trancową modłę jak „Dust of Light” (pamiętacie Lost Tribe i „Gamemaster”?), „The Bloop” i „Hemispheres” – nagrane przez dziś już klasyków gatunku – Solarstone’a i rzeczonego J00F-a.

Gai Barone z pewnością nie rzuca słów na wiatr, ale czy obecny rok faktycznie w muzyce trance rozwinie się według jego scenariusza?