Dubfire

Ali nie lubi być przypisywany do konkretnego gatunku. Dla niego progressive oznacza myślenie do przodu, więc w tym sensie zawsze był, jest i będzie progressive. Jak sam mówi zawsze będzie wplatać kilka różnych stylów w to, co robi i ma nadzieję, że będzie jednocześnie bawić i edukować publiczność.

Dorastający w Waszyngtonie Dubfire spędzał większość czasu grając na gitarze w zespołach szkolnych i słuchając klasycznego Hip Hopu i Jazzu. Wpływ na jego twórczość miała także lokalna scena punkowa i twórczość rodzimych zespołów, takich jak: Fugami i Minor Threat. International Records wypuściła na rynek nowy eklektyczny mix Dubfire`a, który doskonale obrazuje preferencje muzyczne kształtujące jego twórczość. Na krążku możemy doszukać się takich diamentów jak Depeche Mode, Carl Craig, Booka Shade, Extrawelt, Samuel L Session i Nitzer Ebb. Jednak największą niespodzianką jest oryginalna produkcja Dubfire`a „I Feel Speed”, gdzie po raz pierwszy możemy usłyszeć jego własny wokal.

Ali Dubire jest wielce ceniony ma całym świata za swoje energetyczne występy na żywo. W zeszłym roku Los Angeles Times pisało: „prawdopodobnie nie ma lepszego didżeja grającego live”.

Deep Dish tworzą Ali „Dubfire” Shirazinia i Sharam Tayebi, urodzeni w Iranie nowojorczycy, którzy spotkali się razem w 1991 roku, gdy omyłkowo zostali zabukowani do tego samego klubu tego samego wieczoru. Spotkanie nieoczekiwanie zaowocowało przyjaźnią, ale przede wszystkim wspólną muzyczną wizją. Wkrótce potem zadebiutowali produkcją „A feeling”, co poprzedziło utworzenie własnej wytwórni Deep Dish Records, dla której, w 1993 szkolny kolega Alego, Brian „BT” Transeau, nagrał „A moment of truth” i „Relativity”. Rok później dzięki wstawiennictwu Danny Tenaglii podpisali kontrakt z Tribal UK Records, którego ukoronowaniem było wydanie słynnej, klasycznej kompilacji „Penetrate Deeper”.
W 1998 roku przyszedł czas na krążek “Junk Science” po którym panowie skoncentrowali się głównie na występach, remiksowaniu oraz przygotowywaniu kompilacji. 'Yoshiesque’ (1999), 'Renaissance Ibiza’ (2000), 'Yoshiesque Two’ (2001), 'Global Underground – Moscow’ (2001), szybko stały się znakami firmowymi Deep Dish oraz eklektycznego brzmienia ich setów łączących w specyficzny dla nich sposób house, techno i trance.

Przez cały czas Deep Dish remiksowali dzieła artystów z nurtu mainstream i underground, co przysporzyło im ogromnego uznania w branży muzycznej. Klasyczne remiksy prac autorów takich jak Brother Brown, Gabrielle, Morel, Beth Orton, Sven Vath i Depeche Mode, obok wspólpracy z gwiazdami formatu Janet Jackson, The Rolling Stones, Madonna, ‘N Sync, i Justin Timberlake przyczyniły się do zdobycia przez Aliego i Sharama tytułu najlepiej sprzedających się remikserów. Ich produkcje doceniła branża muzyczna przyznając tandemowi kilka nominacji do Grammy. Pierwszy raz duet został nominowany w 2001 roku w kategorii Remiks Roku za utwór “Music” Madonny, kolejne przyszły za „Sexual (La Da Di)” Amber i ich własną produkcję – “Mohammed Is Jesus”. Kolejna nominacja przyszła w rok później i przyniosła duetowi Deep Dish ich pierwszą w historii nagrodę Grammy w kategorii „Najlepiej zremiksowany utwór” za piosenkę Dido „Thank You”.
Jakość produkcji potwierdziła długa obecność tego singla na listach sprzedaży Billboardu.

Oprócz pomocy wpływowego didżeja, Danny’ego Tenaglia’i, to wsparcie Madonny stało się zasadniczym czynnikem, który umożliwił przedstawienie muzyki Deep Dish szerszej rzeszy publiczności. Gdy po zremiksowaniu „Music” otrzymali oni nominację do Grammy, Madonna zaprosiła Deep Dish do otwarcia swojego Show w nowojorskiej Roseland Ballroom. Madonna zapoznała z muzyką również swoją przyjaciółkę, Donatellę Versace co skończyło się przygotowaniem przez Deep Dish muzyki na jej cztery Couture i Atelier shows w Paryżu i Mediolanie. Dodatkowo panowie Ali i Sharam miksowali także podczas party po pokazach! Dzięki tym kontaktom zagrali także w prywatnej posiadłości Versace w Lake Cuomo we Włoszech na przyjęciu zorganizowanym na cześć Jennifer Lopez i jej ślubu Chrissem Judd.

W 2005 roku zaprezentowali światu „The George is on”, który stał się kopalnią przebojów – począwszy od singla „Flashdance”, przez megahity „Say hello”, „Sacramento” czy „Dreams”.

Od tamtego czasu artyści skoncertowali się na swoich solowych karierach Dj’skich, czego efektem jest obecnie ich dość rzadkie wspólne koncertowanie. Szczególnie mocno „DJsko” w tym duecie udziela się Ali Dubfire, którego energetyczne sety to szczególna mieszanka house, electro, techno, a czasem nawet industrialu.