Czego do produkcji używa Amon Tobin?

Amona Tobina kojarzyć możemy albo z zakręconych brzmień IDM-owych, albo ścieżek dźwiękowych do filmów, takich jak „Italian Job”, „21”, oraz dwóch części gier „Splinter Cell”: „Chaos Theory” oraz „Conviction”. Jest też jednym z bardziej zaawansowanych technicznie sound designerów na świecie, czemu dał upust w swoim ostatnim, dziewiątym w karierze albumie producenckim, „ISAM”, który w całości odsłuchacie poniżej.

Co to jest i co robi?

Kyma to wizualny język programowania dla kreowania brzmień
używany przez muzyków, naukowców i sound designerów. W Kymie
programuje się wieloprocesorowy układ DSP poprzez graficzne
łączenie modułów. Same moduły mają niebywale elastyczne
parametry wewnętrzne i mogą być układane na nieskończenie wiele
sposobów, zanim zgrupowane zostaną w ustawienie albo brzmienie,
przez które może być potem przepuszczane dowolne wejście, jeśli
wybierzemy to sobie ustawić w ten sposób. Ludzie obeznani z MAX
albo Reaktorem mogą widzieć to jako tę rodzinę narzędzi
modularnych. Udostępnia nam zakres typów syntezy od addytywnej po
spektralną i pozwala na niespotykane sposoby połączenia ich. Jest
bardzo otwarte, w sensie takim, ze można zrobić naprawdę wszystko,
od zbudowania własnego kompresora albo granularnego pogłosu, po
syntezę i morfing między własnymi źródłami dźwięku. System
został zaprojektowany przez Carlę Scaletti, kompozytora i
technologa muzyki. Jest w tej chwili gościem na mojej stronie i
polecam każdemu dowiedzieć się więcej o niej i wysłuchać jej
prac. Pacarana to ostatnia odsłona procesora na którym działa
Kyma.

Kiedy powstało to oprogramowanie?

Język po raz pierwszy poskładany został przez Carlę na
Uniwersytecie Illinois w 1986 i był rozwijany przez Symbolic Sound,
założone wspólnie przez Carlę i Kurta Hebla w 1989. Od tamtego
czasu przeszło wiele aktualizacji i gruntownych przemian –
ostatnio, Kyma X, które regularnie poddawane jest przydatnym
zmianom.

To powszechne, rzadkie, stare, dostosowane do siebie, itp.?

Jest dość wyspecjalizowane, więc nie jest tak powszechną
rzeczą. Pojawia się jedna, zwykle w filmowym sound designie, z
występami we wszystkim od Wall-E do prequeli Star Wars. Zgaduję, że
Ben Burtt jest fanem, co jest niezłym poparciem.

Jak używasz go we własnej muzyce?

Użyłem go w ISAM do wielu rzeczy, od przetwarzania dźwięku po
syntezę. Nadal jestem raczej uczniem tego języka i cały czas
poznaję go coraz bardziej. W żadnym wypadku nie jest to jedyna
rzecz, której używam, ale w miarę upływu czasu stawała się
coraz częstsza i częstsza. Jednym sposobem, na którym go używałem,
jest tworzenie grywalnych instrumentów z nagrań plenerowych. Źródło
dźwięku jest analizowane na swoje właściwości spektralne
używając edytora TAU, a potem przypisywane mu są różne parametry
przekształcające je, zmieniające wysokość i brzmienie, reagujące
na komunikaty MIDI CC. Mam wideo z wczesnymi eksperymentami
dotyczącymi tego na swojej stronie.

Czy mógłbyś wskazać miejsce w swojej muzyce, gdzie możemy to
usłyszeć?

Cóż, tak naprawdę jest na całej płycie, ale można usłyszeć
je bardzo dokładnie, gdy fala sinusoidalna zmienia się w cząstki
na początku beatu w „Night Swim” oraz jako dziwne, silnikowe
dźwięki, które otaczają beaty w „Goto 10”.

Źródło: beatportal.com