Aga Wilk vs Piotr Grymek vs Jay Bae
A teraz coś z zupełnie innej beczki, chciałoby się zacytować sławny motyw z Latającego Cyrku Monty Pythona. A raczej – a teraz coś z trzech zupełnie innych beczek! Zaznaczamy na wstępie – poniższe trzy numery nie mają ze sobą absolutnie nic wspólnego poza dwoma cechami – są niewątpliwie kawałkami muzyki nadającymi się do tańca, a także stworzone zostały przez producentów z naszego kraju.
Naturalną koleją rzeczy zatem prezentujemy je jako propozycje do Polskiej Listy FTB, na której znajdzie się miejsce dla każdego rodzaju elektronicznej muzyki mniej lub bardziej tanecznej – wszystko zależy od tego, co Wam wpadnie w ucho, kogo docenicie, kto w Waszych oczach i uszach zabłyśnie. Zakładamy, że w poniższych trzech propozycjach każdy może znaleźć coś dla siebie.
Zaczyna Aga Wilk, którą wyłapaliśmy całkiem ostatnio w ramach poszukiwań interesujących polskich producentek przed tegorocznym Dniem Kobiet. Jak się okazuje Aga od 2005 roku tworzy techno-punkową muzę w duecie 77TM. W zeszłym roku jednak zdecydowała się zacząć solo eksplorować świat muzyki electro i disco, w dosyć mrocznym i oldskulowym wydaniu. Jak sama twierdzi jej inspiracje to: Giorgio Moroder, Marek Biliński czy Kraftwerk. Tych ostatnich słychać bardzo mocno w utworze „Cold Disko”, który prezentujemy razem z intrygującym, artystycznym teledyskiem:
Drugi numer też okraszony jest nietypowym klipem – cały utwór Piotr Grymka również należy do nietypowych, składa się z kilku części, stanowi muzyczną opowieść o ciekawej dramaturgii i brzmieniu. Zaczyna się niemal rockowo, potem przechodzi w stricte taneczny beat, by zostać wzbogacony o dubstepowe wobble, żywo brzmiące potężne bębny i niezły wokal żeński… Po breakdownie wchodzi electro-housowy drop przypominający nieco klimaty skrillexowe. Dzieje się tutaj naprawdę dużo, co powiecie na taką muzyczną mieszankę? Jak Wam się tego słucha? Takiego kawałka w historii polskiej muzyki elektronicznej chyba jeszcze nie było, dajcie znać jak go oceniacie.
Na zakończenie coś bez teledysku, ale za to z emblematem Hot Fingers Records. Przed Wami nowe oblicze Jay Bae, który kiedyś bombardował tech-trance’em, a teraz proponuje mocno rytmiczny, pompujący tech-house, który zakwalifikował się na składankę wspomnianej wytwórni przygotowaną specjalnie na tegoroczne WMC w Miami. Poza groove’em i pociętym wokalem mamy tu też w breakdownie całkiem niezły motyw fortepianowy, przypominający trochę kawałki Erica Prydza. Na pewno najbardziej parkietowa z dzisiejszych propozycji, czy lepsza od dwóch poprzednich? Piszcie co myślicie!
