Klasyki na weekend: Durand 10 lat temu! (G-Spott, Jose, Jean)
Richard van Schooneveld to mocno doświadczony producent muzyki tanecznej. Jako Richard Durand produkuje i wydaje od 2005 roku, nie wszyscy pewnie wiedzą, że wcześniej przez 6 lat tworzył klubowe sztosy pod innymi aliasami i często dla innych wykonawców.
Kto szalał w polskich klubach w latach 2003-2005 większość z poniżej przedstawionych numerów będzie znał na pamięć. Prawie każdy z nich był u nas wielkim przebojem, prawie wszystkie docierały do Polski na winylach wydawanych przez label ZZAP Recordings, należący właśnie do Richarda. Zanim zaczął ze swoją wytwórnią odnosić sukcesy, miał już na koncie pierwsze przeboje – były to „House of Justice” z roku 1999 oraz „N-R-G”, wydane niespełna dwa lata później. Prawdopodobnie Durand dziś się nimi głośno nie chwali, bo była to muzyka zupełnie inna od tej, którą tworzy dzisiaj, choć wydaje nam się, że wielu z Was przywoła ona dużo sympatycznych wspomnień:
ROK 2003
Era ZZAP to już było inne brzmienie, mniej wesolutkie i densowe, bardziej klubowe i energetyczne – 10 lat temu właśnie z takimi dźwiękami kojarzyła się holenderska scena. Wszystkie te numery, zanim docierały do naszego kraju, rządziły na holenderskich i belgijskich listach klubowych przebojów. Nie wszyscy jednak byli świadomi, że megahity DJ-a Jose, DJ-a Jeana (w tamtych czasach był chyba największą postacią tamtejszej sceny), Nielsa de Vriesa i kilku innych to wszystko były numery skomponowane i wyprodukowane przez pana Richarda. Oto kilka tracków wydanych tylko w roku 2003:
ROK 2004
Rok później pojawił się kawałek DJ Jeana „Every Single Day”, który dotarł do szczytu holenderskich list przebojów, a także kolejne G-Spotty – pod tym pseudonimem wydawał wtedy sam Durand, właśnie jako G-Spott krążył wtedy po polskich klubach, grając wyłącznie swoje własne produkcje i remiksy. Warto też przypomnieć ówczesne sztosy, wydane jako Devious i Niels De Vries.
ROK 2005
Na zakończenie sprawdźmy jeszcze rok 2005, ostatni tak bogaty w sukcesy ZZAP Recordings, przy okazji moment, w którym Richard już przechodził do muzyki trance, zmieniając alias na Richard Durand. Jeszcze jeden Jean, jeszcze jeden Jose, i jeszcze jeden G-Spott (w „Human Rights” słychać już nieco inne brzmienia, trochę to przypomina dzisiejsze hity… W&W?)
Jak Wam się tego słucha po latach? Oraz co sądzą o tej muzie osoby, które nie bawiły się w tamtych czasach, wychowały się na późniejszych klimatach? Dajcie znać, bardzo jesteśmy ciekawi!
